دئییر: قورد ایله تولکو یولا چیخیرلار. قورد هی تولکویه ساری باخیب دئییر: یاواش یئری توز ائله مه!

گئت ها گئت دایاز بیر چایا چاتیب کئچدیکده قورد یئنه تولکویه ساری غضبلی باخیب دئییر: یاواش یئری توز ائله مه!

تولکو قوردا ساری دونوب هوروت هوروت باخدیقدا دیله گلیب دئییر: چیراغین کئچسین یییه جکسن گل یئدا، به نییه هارتان ـ پارتان دانیشیرسان!

ایندی بیزیم ده حال و حیکایه میز بونا بنزر. تاریخ بویو ترقی، تکنولوژی اوزره گلیشمه یه حده قورخو گلنلر، گونو بو گونده رعیته حده قورخو گلیب دئییرلر: یاواش یئرییب توز ائله مه سز اینترنتی آچیب سؤندورمه ریک! اوزون ایللر بویو مکتبلره قارشی مدرسه لری تکفیر ائدیب میرزا حسن رشدیه نی شهر به شهر قوووب قیچ قولونو سیندیردیز نه اولدو کی ایندی نه اولسون. اوزون ایللر بویو بوقچا آراسیندا گیزلی گزن ویدئولاری توتوب سیندیریب داملارا چیخیب ماهواره دیشلرینی یئره آتدیقدا نه اولدو.

بونو باشا دوشمک لازیم تکنولوژی ایله توتوشماق یوخ بلکه باریشماق لازیم! یوخسا «داهی اوستاد شهریار» دئمیشکن ائله باشینا آلیب یئره گوبسه یر گل گؤره سن:

سانکی زامان گولشدی منی گوپسدی یئره

شعریم یازیم اولوب ییخیلان پهلوان سسی!

آخیر زاماندی بیر قولاق آس عرشی تیتره دیر ...

میلت لرین هارای، مددی، الامان سسی!

اینسان خزانی دیر تؤکولور جان خزل کیمی

ساز تک خزل یاغاندا سیزیلدار خزان سسی!

قیرخ ایلدی دوستاغام قالا بیلمز او یاغلی سس ...

یاغ سیز سادا قبول ائله مندن یاوان سسی!

منده سسیم اوجالسا گرک دیر، یامان دئییم ...

میللت آجیقلیدیر اوجالیبدیر یامان سسی!

آیین شایین – 010717

در همه این سالها که سربازان ایرانی بالاخص از شهرها و روستاهای آذربایجان به عنوان سرباز در مرزهای دو استان آذربایجان غربی و کردستان سینه خود را در مقابل گروههای تروریستی تجزیه طلب همچون کومله، دموکرات و پژاک سپر کرده و به شهادت می رسند، صدا و سیما و رسانه های همسویش با تطهیر تروریست ها آن را با عناوینی چون «اشرار، قاچاقچی و یاغی» معرفی می کنند. پیکر سربازان شهید با کمترین بازتاب خبری در رسانه های سراسری به عنوان خبر دست چندم در لابلای خبرهای شبکه های استانی پخش میشد تا مبادا هیبت و قدرت حکومت خدشه دار شود!

تا قبل از اعتراضات اخیر، مقامات مسئول اگر هم مجبور به ذکر نام احزاب تروریست کردی می شدند سعی وافری داشتند تا با عنوان «حزب منحله» از این احزاب یاد کنند. صدا و سیما همین تروریستها را به خوب و بد تقسیم کرده و در این سالیان اخیر اقدامات آنها اگر بر علیه رقبای منطقه ای میشد آنها را با عنوان گروههای مخالف کردی هر چه بیشتر تطهیر می کرد!

تا اینکه در تظاهرات اخیر، نیروهای سازماندهی شده کومله سر از تبریز و رشت و ساری درآوردند و خواب مسئولین امر را که این همه سال منکر آنها میشدند را سخت پریشان کرد تا بدانند چه گافهایی داده اند.

صد البته که سانسور داخل و هجمه رسانه های فارسی زبان غربی این اجازه را نمی دهد که افکار عمومی با «عبدالله مهتدی» رئیس حزب کومله که خیلی قبل تر از داعش سر هزاران سرباز ایرانی را در سال پنجاه و هشت و پنجاه و نه و اوایل دهه شصت از تن جدا کرده و بدنشان را مثله کرده آشنا شوند و امروز این جلاد در تلویزیون ندای آزادی و حمایت از اعتراضات سر دهد.

جدای از لبریز شدن صبر مردم از این همه فساد و فقر و تبعیض و ناعدالتی که جان مردم را به لب رسانده و زمینه ساز اعتراضات آنهاست. بنده به شخصه سیاهی لشگر جریانی نمی شوم که در صدر آن جلادانی چون عبدالله مهتدی و افراد رادیکال و کودن سیاسی همچون معصومه علینژاد و رضا پهلوی و بیسوادان سیاسی و اجتماعی همچون علی کریمی در صدر آن باشد.

در تاریخ معاصر ایران از انقلاب مشروطه گرفته تا دولت مصدق و انقلاب اسلامی جامعه مدنی ایران تحت تاثیر احساسات زودگذر در تمرین دموکراسی چندان موفق نبوده و خود این دلیلی بر این است که بار دیگر سلطنت طلبان متوهم به همراه گروههای فرصت طلب و تروریست کردی میدان دار آزادی شده اند. گروهکهایی که عضو گیری اجباری شان از دخترکان کم و سن سال روستاهای صفر مرزی با شیون امروزشان هیچ تناسبی ندارد. آنها اگر مرد میدان بودند به هنگام اشغال اربیل توسط داعش و برده جنسی گرفتن زنان بیگناه کرد یزیدی، فرار به قندیل را بر قرار در اربیل ترجیح نمی دانند.

«آیین شایین»