نفرت پراکنی از نوع پیامهای بازرگانی!
محمدعلی ارجمندی - روزنامه مهدتمدن، چهارشنبه 29 آذرماه 96- شماره 378
«رنگ اولموش و صدمه گؤرموش توکلریزین ترمیمی اوچون .... و یا پنیر پیتزا ایستیسن؟ بَع بَع بَع، او یاخچی قشنگ پنیر پیتزالاردان باااا!»
این نمونه متن آگهی های بازگانی به زبان ترکی است که همه روزه از کانالهای رادیویی و تلویزیونی استانهای آذربایجان پخش و روح و روان مخاطبین آذربایجانی را به سخره می گیرد. جدای از آشنا نبودن تهیه کنندگان و گویندگان این نوع پیامها به دستور قواعد زبان ترکی آذربایجانی، صدای ناهنجار و تلفظ ناصیح کلمات و جملات به معنای واقعی کلمه موجب نفرت پراکنی بر علیه زبان ترکی در نزد مخاطبان رادیو و تلویزیون می شود.
شرکت صوتی تصویری سروش وابسته به سازمان صدا وسیما به عنوان نماینده انحصاری تهیه و پخش آگهی در مراکز استانها بیشتر این آگهی های مذکور را تهیه می کند که این خود لزوم دقت هر چه بیشتر صدا و سیمای مراکز استانهای آذربایجان را می طلبد که متاسفانه تا به امروز کمترین توجهی به این مهم نشده است. تهیه کنندگان پیامهای بازرگانی به عنوان طرف مقابل شرکت های تجاری آگهی دهنده به جهت کسب سود هر چه بیشتر برای خود با کمترین قیمت از گویندگان بی تجربه ای استفاده می کنند که بعضا سواد خواندن و نوشتن زبان ترکی را هم ندارند.
از تهیه کنندگان سازمان صدا و سیما که در اغلب فیلمها و سریالهایشان آذربایجان را در محیط روستا با مردمانی عوام و ساده لوح و موسیقی آذربایجان را تنها در موسیقی آشیقی با پس زمینه چرای دام متصور می شوند چه انتظاری می توان داشت. ای کاش به اندازه کمی از فیلمهای فارسی که همیشه زمان ایران را در خیابانهای شمال شهر تهران با دختران و پسران تحصیلکرده، شیک پوش و روشنفکر نشان می دهند آذربایجان و زبان مادری اش را هم شیک نشان بدهند.
مطمئنا هر شنونده و بیننده این نوع آگهی های سطح پایین و توهین آمیز به زبان مادری که از کانالهای رادیو و تلویزیونی مراکز استانی نظیر اورمیه و تبریز پخش می شود آن را با آگهی های طراز اول که به زبان فارسی و با صداهای زیبا از همین کانالهای استانی و یا کانالهای سراسری پخش می شود مقایسه کرده و نسبت به آگهی های فارسی ابراز علاقه و آگهی های به ظاهر ترکی نوعی نفرت پیدا کرده و در ذهنش پیش زمینه زشت بودن زبان مادری اش ایجاد می شود.
در نبود زبان معیار ترکی آذربایجانی در رسانه هایی چون رادیو وتلویزیون که برخی از نازنین ادیبان فرهنگستانی از به رسمیت شناخته شدن آن سخت واهمه دارند سخت بتوان صداقت دولت در تشکیل بنیاد فرهنگ، هنر و ادب آذربایجان بعد لغو فرهنگستان زبان ترکی آذربایجانی را باور کرد. رسانه ملی که به سبب پاسداشت زبان فارسی بسیاری از لغات به مانند sms را به پیامک تغیر داده و جدای از برنامه های فارسی برنامه سازان ترکی در مراکز استانی را هم ملزم می کند که در تولیداتشان به زبان ترکی هم از واژه پیامک استفاده کنند چگونه است که برای تولیدات مراکز استانی به زبان ترکی آذربایجانی برعکس این مهم عمل میکند.
رفتار دو گانه رسانه شنیداری و دیداری و مراکز تابع استانی آن در اینخصوص را سخت بتوان درک کرد!